به بهانه روز جهانی بهداشت عنوان شد؛ كووید ۱۹ درد كهنه بی عدالتی در سلامت جهانیان را نمایان ساخت به گزارش مستر لمون مدیر گروه سلامت جهانی و سیاستگذاری دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران، اظهار داشت: کووید 19 مجدداً درد کهنه بی عدالتی در دسترسی به خدمات سلامت در جهان را نمایان ساخت. به گزارش مستر لمون به نقل از مهر، امیر حسین تکیان، در یادداشتی عنوان داشت: برمبنای سنت قدیمی سازمان جهانی سلامت، روز هفتم آوریل هر سال، مطابق هجدهم فروردین، روز جهانی سلامت (World Health Day) نام گرفته است که وفق روال سنواتی، نام و شعاری نیز باتوجه به حال و هوای سلامت جهان، برای روز جهانی سلامت مطرح می شود. شعار امسال: building a Farier healthier world، یعنی ساختن جهانی عادلانه تر و سلامت تر است. در طول حیات حدود هفتاد و سه ساله سازمان جهانی سلامت، شاید گزاف نیست بگوییم در هیچ بازه زمانی، حتی در هنگامه جنگ ها و بلایای طبیعی خانمان سوز، ناعادلانه بودن خدمات سلامت به اندازه هنگامه حاضر توسط شهروندان کره خاکی درک نشده است. علل این درک بالا رفته پرشمار است، اما شاید در هم تنیدگی شبکه های اجتماعی، به هم پیوستگی آدمیان در سراسر کره خاکی، شفاف شدن خیلی از رفتارها و در معرض قضاوت قرار گرفتن آنها توسط افراد حتی در نقاط دور دست کره زمین، در کنار رفتار بی رحمانه جهان گیری کووید ۱۹ و حاکمیت های نا خوب و دولت های کم تدبیر در مبارزه با این بزرگ ترین خطر تاریخ معاصر بشر، چالش بی عدالتی پیش رونده را بیشتر آشکار کرده است. عدالت در سلامت ( health equity ) دغدغه اصلی نظام های سلامت دنیا است، یا بهتر بگویم باید که باشد. علت اینکه دولت ها با استقرار سیستم سلامت و فراهم کردن خدمات سلامت برای ملت ها بوسیله ورودی های مختلف مالی از قبیل نظام های مالیاتی و نظام بیمه اجتماعی در تصدی و تولیت سیاست گذاری سیستم سلامت دخالت می کنند، در حقیقت برای حصول اطمینان از این است که بتوان سلامت شهروندان را بعنوان مهم ترین کالای عمومی بطور عدالت مدارانه تضمین نمود. این مهم نه فقط بوسیله عدالت افقی یعنی برخورداری همه افراد، بلکه بوسیله اطمینان حاصل کردن از اعمال عدالت عمودی یعنی تلاش دولت ها به جهت اینکه نابرخورداران با بهره گیری از ثروت و مشارکت معنادار و بیشتر برخورداران بتوانند به خدمات سلامت دسترسی پیدا کنند، تحقق می یابد. امروزه در سپهر سیاستگذاری سلامت تردیدی نیست که سلامت بعنوان تنها بعد سیاست گذاری اجتماعی است که بطور همزمان هم پیش شرط، هم شاخص و هم خروجی رسیدن به یک جامعه پایدار و عادلانه است. بدین جهت است که لازم است تولیت و حاکمیت نظام در دست دولت قرار گیرد تا همگی شهروندان مطمئن باشند که نه فقط خدمات مراقبتی، بلکه تمامی ابعاد پنج گانه خدمات با کیفیت سلامت شامل ارتقای سلامت، پیش گیری از بیماریها، دسترسی به خدمات درمانی در هنگام بیماری، خدمات بازتوانی و توانبخشی و خدمات تب تسکینی در هنگام نیاز، توسط دولت ها و بدون دشواری مالی فراهم می شود. واگذاری تصدی گری سلامت به دولت ها از این جهت است که بسیار مهم و بنیادین است، تا دولت متعهد شود تمام اهتمام خودرا در دسترسی عادلانه به خدمات سلامت به کار گیرد، وگرنه تولید و ارائه خدمات معمولاً در بخش های غیر دولتی و یا بوسیله خرید خدمت، معمولاً با کیفیت تر و از لحاظ اقتصادی به صرفه تر است. حکمرانی خوب سلامت نیز که در پنج بعد شفافیت، مشارکت مردم در تصمیم سازی، مسئولیت پذیری، پاسخگویی و در نهایت سیاست گزاری مبتنی بر شواهد با بهره گیری از اطلاعات و داده ها برای تصمیم سازی مناسب هست نیز از اهداف اصلی دولت ها برای تامین سلامت مردم است. کرامت انسانی و تحقق مفهوم متعالی انسان توسعه یافته در جوامعی شکل می گیرد که عدالت در سلامت در آنها رکن اصلی تصمیم سازی است و با دقت مراقبت و از آن صیانت می شود. اطمینان یافتن از اینکه سلامت همه جانبه، و نه فقط مراقبت های سلامت، برمبنای تعریف کلاسیک سازمان جهانی سلامت در اختیار همه قرار گرفته است شاید وظیفه اصلی دولت ها در جوامع توسعه یافته باشد. سال ۲۰۲۰ شاید یکی از ناعادلانه ترین سالیان تاریخ مکتوب معاصر در نظام های سلامت سراسر دنیا برای دسترسی به خدمات سلامت بود. متأسفانه نابرابری موجود و موروثی سلامت موجود در کنار نابرابری های همه شئون سیاست گذاری عمومی، در سال ۲۰۲۰ بطور شایان توجهی در این سال افزایش پیدا کرد. کووید ۱۹ مجدداً این درد کهنه را اشاره کرد که برخی از افراد بواسطه سواد بیشتر و دسترسی مالی گسترده تر توانستند دسترسی بهتری به خدمات سلامت نسبت به دیگر شهروندان پیدا کنند. در سراسر جهان، هنوز هم خیلی از انسان ها نمی توانند به حداقل درآمد روزانه ای دسترسی پیدا بکنند و در وضعیت زندگی نا مطلوبی زندگی را به سر می آورند که دسترسی به مسکن و آموزش مناسب برایشان فراهم نیست، فرصت های شغلی کمتری دارند و از نابرابری جنسیتی در دسترسی به خدمات مختلف رنج می برند. خیلی از شهروندان جهان نمی توانند به محیط امن، آب شرب سالم، هوای پاک، امنیت غذایی و خدمات سلامت در هنگام نیاز، دسترسی پیدا کنند که با کمال تأسف به رنج افزون تر وابتلا به بیماریهای قابل پیش گیری و مرگ زودرس در این هم نوعان می انجامد، که همه ما در مقابل این فاجعه انسانی که بر اثر جهان گیری کووید ۱۹ ژرف تر هم شده است، مسئولیم.چه باید کردسازمان جهانی سلامت دعوت کرده است امسال کاری نماییم که انسان ها هر جا که هستند بتوانند حق سلامت خودرا پیدا کنند. این شعار ارزشمندی است که راه کارهای تحقق آن دشوار و نیازمند مقدمات گوناگونی است، اما شدنی است. تجربه جهانی واکسیناسیون کووید ۱۹ نشان میدهد به سبب بی تدبیری و عدم درک همبستگی اجتماعی و بعضاً خودخواهی، در کنار سایر مسائل، توزیع جهانی واکسن بسیار ناعادلانه است. در جهانی که تعداد میلیاردهای آن طبق گزارش نشریه فوربس در ضمن دوران کووید ۱۹ بالا رفته و از سویی تعداد گرسنگانی که در معرض بیماری قرار دارند و تعداد افرادی که از تحصیل بازمانده اند بیشتر شده، چگونه می توان به گسترش عدالت امیدوار بود؟ من هنوز هم امیدوارم و برای نیل به این مهم ترین وظیفه سیاستگذاران، چهار اقدام را پیشنهاد می کنم.۱. دولت ها برای اطمینان از دسترسی عادلانه به خدمت سلامت باید بطور منظم نابرابری های سلامت را پایش و دیده بانی کنند تا اطمینان یابند همه انسان ها در همه جوامع فارغ از سطح اقتصادی، اجتماعی، مذهب، محل زندگی، سواد و درآمد به خدمات با کیفیت سلامت در هنگام نیاز دسترسی دارند. در روز جهانی سلامت، رهبران جهان باید هم پیمان شوند تا برای گذار از شاید سیاه ترین سالی که در حافظه تاریخی معاصر وجود دارد، با هم کار کنند، به هم اطمینان کنند. در بخش های مختلف کشور عزیزمان، ایران هم باید از سیاستگذاران بخواهیم با یکدیگر کار کنند، به سفارش های نهادهای تخصصی دل بسپارند و در تصمیم سازی از آن بهره گیرند. بعنوان مثال، ستاد ملی کرونا به سفارش وزارت بهداشت بعنوان نهاد تخصصی سلامت گوش فرا بدهد. امروز که روز جهانی سلامت است، موج چهارم کرونا در کشور شروع شده و تقریباً تمامی شهرها قرمز هستند که نشان میدهد که اگر ما شاید با هم کار کردن را مد نظر قرار می دادیم، وضعیت بهتری داشتیم.۲. باید تلاش نماییم داده های قابل اتکا جمع آوری نماییم و در زمان مناسب برای تصمیم سازی از آنها استفاده نمائیم. داده های برمبنای سن، جنس، درآمد و همین طور وضعیت افراد دارای ناتوانی را بطور منظم و متوالی جمع آوری نماییم و در زمان مناسب در اختیار پژوهشگران قرار دهیم تا تحلیل کنند و بطور مداوم به سیاستگذاران بازخورد دهند. ملاحظه می شود که در کشور ما از شروع همه گیری کووید ۱۹، بحث دسترسی به داده ها برای برنامه ریزی کشوری به پهناوری ایران و باتوجه به گوناگونی الگوهایی که وجود داشت، هیچ گاه بطور مقتضی انجام نشد. اینجانب معتقدم کنترل نا مطلوب برمبنای مقتضیات محلی در کشور ما تأثیر فراوانی از سیاست های داده پردازی سلامت پذیرفته است.۳. در هنگام بحران ها، همچون در دوران همه گیری کووید ۱۹، دولت ها باید مطمئن شوند که اقشار نابرخوردار جامعه، دسترسی بیشتری به خدمات سلامت دارند و مراقبت بیشتری از ایشان صورت می گیرد. خشکانیدن ریشه های اصلی نابرابری در سیستم سلامت در وضعیت فعلی کشور ما نیازمند توجه بیشتر و سرمایه گذاری معنادار در شبکه مراقبت های بهداشتی اولیه سلامت است. متأسفانه در دوران کووید ۱۹ تمرکز بیشتر مملکت ما بر درمان بوده و هنوز هم هست. به رغم سفارش های پرشمار دلسوزان و صاحب نظران سیستم سلامت برای تقویت شبکه پرافتخار مراقبت های بهداشتی اولیه کشور با هدف بیمار یابی فعال، آموزش و غربالگری شهروندان در سطح جامعه، و حتی واکسیناسیون، متأسفانه هنوز این اتفاق بطور معنادار نیفتاده که چه بسا به سبب این نوع عملکرد، میزان نسبی مرگ کووید ۱۹ در ایران از بسیاری کشورهای دیگر بالاتر است. اگر می خواهیم مطمئن شویم که سلامت برای همه برقرار است، نکته خیلی مهم این است که از ظرفیت نظام شبکه مراقبت های بهداشتی اولیه سلامت کنترل پاندمی ها استفاده نمائیم. مهم تر اینکه بتوانیم پرداختن به مؤلفه های اجتماعی سلامت را در سطح جامعه با بهره گیری از نظام شبکه و با بهره گیری از ظرفیت بی نظیر آن، نهادینه و عملیاتی نماییم. اتفاقی که انتظار می رفت همه گیری کووید ۱۹ به تحقق آن کمک نماید که متأسفانه هنوز رخ نداده است.۴. لازمه تحقق شعار همیشگی سیستم سلامت تاب آور، جهانی فکر کردن و محلی عمل کردن است. سیستم سلامت ما برای آنکه بتواند تاب آور باشد، باید ورای مرزها نیز عمل کند تا مطمئن باشیم زمانی می توانیم جمعیت خودمان را حفاظت نماییم که در درون مرزها، تمام جمعیت جهان بتوانند از یک نظام عادلانه و درست برخوردار باشند، مثلاً بتوانند دسترسی عادلانه به واکسن و کیت های تشخیصی داشته باشند. بنابر این خیلی مهمست که نظام های منطقه ای، محلی، ملی و جهانی تقویت شوند و به یکدیگر اطمینان کنند تا در سراسر جهان، اطمینان از دسترسی به خدمات سلامت، مثلاً در رابطه با کووید ۱۹ برقرار شود. مایلم در آخر بگویم اگر قرار باشد سیستم سلامت تاب آوری داشته باشیم، تجربه کووید ۱۹ نشان داد که عدالت اجتماعی و حتی امنیت بعنوان یکی از دو ستون اصلی حاکمیت، تنها در سایه سیستم سلامت مقتدر قابل شکل گیری است. سفارش اکید و اساسی ام بازطراحی و تقویت نظام مراقبت های بیماری و سلامت کشور بعنوان یک شأن حاکمیتی است که خود شرح مفصل می طلبد. منبع: mrlemon.ir 1400/01/21 11:37:28 5.0 / 5 1180 تگهای خبر: آموزش , برنامه , بیماری , بیمه مطلب مسترلمون را می پسندید؟ (1) (0) تازه ترین مطالب مرتبط 70 درصد تشخیص پزشکان وابسته به لابراتوار است چرا گرفتار وسواس می شویم چالش های صنعت تجهیزات پزشکی آثار مقابله با بیماریهای دهان و دندان در شکفتن لبخند جامعه نظرات بینندگان در مورد این مطلب نظر شما در مورد این مطلب نام: ایمیل: نظر: سوال: = ۷ بعلاوه ۴ دوستان مسترلمون آموزشگاه خیاطی انتخابات مجلس ، کاندیدای مجلس چگونه رمز دوربین مدار بسته را پیدا کنیم خرید و فروش خودرو دوره ICDL در تبریز طراحی سایت فیش حج فیش حج پربیننده ترین ها مایع و چسب آب بندی نانو چیست؟ برگزاری کنفرانس پایان سال دارو آیا ویروس کشنده تر از کرونا در راهست بیمه شدگان امکان دسترسی به سوابق درمانی را دارند پربحث ترین ها 70 درصد تشخیص پزشکان وابسته به لابراتوار است چرا گرفتار وسواس می شویم معرفی بهترین رژیم غذایی برای سلامت مغز اکثر کودکان مبتلا به سندرم داون گرفتار آپنه خواب هستند جدیدترین ها 70 درصد تشخیص پزشکان وابسته به لابراتوار است چرا گرفتار وسواس می شویم معرفی بهترین رژیم غذایی برای سلامت مغز اکثر کودکان مبتلا به سندرم داون گرفتار آپنه خواب هستند تغییرات اقلیمی ممکن است موجب افزایش مرگ های سکته ای شود چالش های صنعت تجهیزات پزشکی مایع و چسب آب بندی نانو چیست؟ آثار مقابله با بیماریهای دهان و دندان در شکفتن لبخند جامعه تغذیه پس از ماه رمضان چگونه باشد دستگاه قضا به گزارش کمبود دارو و تجهیزات ورود کند تگها بیماری پزشك برنامه درمان رپورتاژ خدمات آموزش تولید